Simon & Garfunkel - Sound of Silence
 |
Paul Simon ve Arthur Garfunkel (Simon & Garfunkel olarak anılırlar) ancak sofistike dinleyicilerin ilgi gösterdiği bir ikili.
Genç arkadaşlarımız ise muhtemelen onları hiç tanımıyorlar. Bu da çok normal sayılmalı, çünkü 1970 tarihli Bridge over Troubled Water albümünden sonra ayrılan ikili, sadece 1981'de Central Park'ta verdikleri konserde tekrar bir araya geldi. Herkes onların tekrar beraber albüm yapmasını bekliyordu, ama olmadı.
|
Sound of Silence şarkısının öyküsü:
22 Kasım 1963'te Başkan Kennedy Dallas'ta suikasta kurban gittikten sonra, Amerika'yı derin bir acı ve güvensizlik sarmıştı.
Tabii 11 Eylül'le kıyaslayınca, epey hafif kalıyor denebilir ama bu olay modern Amerikan tarihinin dönüm noktalarından biridir.
Sound of Silence şarkısı işte bu karışıklık ortamında Paul Simon'ın 60'lı yılların Amerika'sını algıladığı şekildir. Şarkıda yer alan ışık ve karanlık metaforları, duyarsızlık ve kayıtsızlığın insanlar arasındaki en basit iletişim yeteneklerini bile olumsuz etkilediğini vurgulamak için kullanılmıştır. Gerçeği ve aydınlanmayı temsil eden ışık aslında acı verici ve yıkıcı bir güçtür.
Gerçi Paul Simon bu şarkının üzerinde üç ay çalıştı ama, ilhamın gelişi banyoda gitar çalarken olmuş. Işıklar kapalı, musluk açık, adamımız ellerini gitar telleri üzerinde dolaştırıyor ve birden dudaklarından
"Hello darkness my old friend...." dizesi çıkıyor.
Duyarlı sanatçımız Paul Simon anlaşılamamaktan muzdariptir. Ona göre insanlar birbirleriyle doğru dürüst iletişim kurmak yerine, giderek birbirlerine yabancılaşmakta ve sağırlaşmaktadırlar. Bunun yarattığı tehlikeli sessizlik içinde de insanca değerlerinden ve birbirlerinden giderek uzaklaşmış, artık birbirlerini anlamak ve sevmek yetisinden mahrum kalmışlardır.
Kendi yarattıkları (sahte) bir tanrıya tapıp, kendilerini boğan bu sessizliğe teslim olmuşlardır. Ah bir de kulaklarını açıp adamımızı dinleseler, ah ona bir ellerini uzatsalar kahraman Paul Simon onları kurtarıp hidayete erdirecektir ama, nerdee? Maalesef insanlar hala duyarsız kalmakta, sessizlik hükmünü sürdürmekte ve kabus devam etmektedir. Yanız kovboyumuzun karanlıktan başka kimsesi kalmamıştır "dostum" diye sarılabileceği...
Hello darkness, my old friend,
I've come to talk with you again,
Because a vision softly creeping,
Left its seeds while I was sleeping,
And the vision
That was planted in my brain
Still remains within the sound of silence
In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone,
'Neath the halo of a street lamp,
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed
By the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence.
And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more.
People talking without speaking,
People hearing without listening,
People writing songs
That voices never share
And no one dare
Disturb the sound of silence.
"Fools" said I, "You do not know
Silence like a cancer grows.
Hear my words that I might teach you,
Take my arms that I might reach you."
But my words like silent raindrops fell,
And echoed in the wells of silence..
And the people bowed and prayed
To the neon god they made.
And the sign flashed out its warning,
In the words that it was forming.
And the sign said
"The words of the prophets
are written on the subway walls
And tenement halls."
And whisper'd in the sounds of silence... |
Merhaba karanlık, eski dostum
Seninle konuşmaya geldim yine
Çünkü ben uyurken bir görüntü
Yavaşça süzüldü ve tohumlarını bıraktı
Ve beynime ekilen görüntü
Hala duruyor sessizliğin sesinde
Pervasız rüyalar yapayalnız yürüdüm
Dar şose yolları
Bir sokak lambasının parlak ışığı altında
Yakamı çevirdim soğuğa ve neme karşı
Bir neon ışığı gözlerimi kamaştırdı
Geceyi yardı ve dokundu
Sessizliğin sesine
Ve çıplak ışıkta gördüm ki
On bin kişi belki daha fazlası
Ses çıkarmadan konuşuyor
Dinlemeden duyuyordu
Seslerin paylaşmadığı şarkılar yazıyordu
Ve kimse rahatsız etmeye kalkmadı
Sessizliğin sesini
"Aptallar" dedim "bilmiyorsunuz ki
Sessizlik kanser gibi yayılmakta
Sözlerimi duyun da size öğreteyim
Kolumu tutun da size ulaşayım"
Ama sözlerim
Sessiz yağmur damlaları gibi düştü
Ve yankılandı sessizliğin kuyularında
Ve insanlar eğilip dualar ettiler
Kendi yarattıkları neon tanrısına
Ve işaret parladı ve uyardı
Kendi yarattığı kelimelerle
Ve işaret dedi ki
"Kahinlerin sözleri
Metro duvarlarında
Ve yoksul binaların koridorlarında yazılı"
Ve fısıldadı sessizliğin seslerinde..
|
|
|
Müzik ve Nostalji yazıları için TIK'layın
"Eskinin Adamıyla Nostaljinin Sesi" radyo programına SESLİ mesajla katılmak için TIK'layın!
Müzik Zevkinizi Kendiniz mi Belirliyorsunuz?
Rock Müzik Dinleyicisinin "Kimse Bilmiyor" Sevinci
Sokak Çocuğu Ali ve 'Aşkımı Süpürmüşler' Şarkısı
Sosyal Medyada Paylaşılan Matematik Sorularının Arkasında Ne Yatıyor?
|