CATS Müzikali ve Memory Şarkısı

CATS Müzikali ve Memory Şarkısı

CATS müzikali ilk defa 11 Mayıs 1981'de Londra'da sahneye konulacağı zaman, eleştirmenler "Damdaki birkaç kedinin maceralarının anlatıldığı bir müzikalin başarı şansı ne olabilir ki?" şeklinde görüşler ileri sürmüşlerdi. Ama bu Show, müzikaller tarihinin çehresini değiştirmekle kalmadı, sayısız seyirci ve ödül rekoruna imza attı.
7 Ekim 1982'de Broadway'de sahnelenmeye başladı ve Broadway tarihinin "en uzun süre sahnelenen müzikali" oldu. (Yani bizim 'Lüküs Hayat Opereti' bir efsaneden bahsediyoruz burada) Broadway'de son defa sahnelenmesi Eylül 2000'de ve West End'te son kez sahnelenmesi ise İngiltere'de ilk sahnelenmesinin 21. Yıldönümü olan 11 Mayıs 2001'de oldu.
Oyun, T.S. Eliot'ın 'Old Possum's Book of Practical Cats' adlı eserindeki şiirlerden yola çıkılarak Andrew Lloyd Webber'in yazdığı müziklerle oluşturuldu. Koreografisini Gillian Lynne yaptı. Elaine Paige, Brian Blessed, Paul Nicholas, Wayne Sleep, Sarah Brightman ve Bonnie Langford gibi artistler bu müzikalde rol aldı. Dahası, Webber'in kendi deyimiyle "İngilizlerin de Broadway'de sahnelenecek şarkılı ve danslı orijinal müzikaller yaratabilecek yetenekte olduğunu" dünyaya kanıtladı.
Bu müzikal, 26 ülkenin 300 şehrinde ve 11 değişik dilde sahnelendi, (Vay canına!) dünyada 50 milyondan fazla izleyiciye ulaştı.
Müzikalin kadrosunda 36 kedi, yani aktör/şarkıcı/dansçı yer alır.
Peki ne anlatılıyor bu oyunda?
Vakit geceyarısıdır. Birden ışık ve müzik patlamalarıyla kendimizi dağınık, çöplük bir mekanda buluveririz. Arada bir gelip geçen arabaların farları, ortalığa saçılmış kutuları, şişeleri vs. gösterir bize. Bu gece özel bir gecedir: Jellicle kedileri yılda bir kere bu gece toplanmakta ve kutlamalar yapmaktadırlar. Sahneye şarkılar söyleyip danslar ederek gelirler.
Sonra, 'insan' seyircileri görünce ilkin bir tereddüt ederler. Bu gece onların gecesidir, insanlara ne oluyor ki? Ama sonra gururla kendilerini tanıtırlar: Victoria, Munkustrap, Yaşlı bilge Deuteronomy (kabilenin reisidir), Jennyanydots, Rum Tum Tugger, Mungojerrie, Rumpleteazer, Skimbleshanks, Macavity (esas kötü adam) veeee... Grizabella

Grizabella yıllar önce kabileden ayrılmış, dünyayı dolaştıktan sonra tekrar kabileye geri dönmek istemektedir. Bu isteği müzikalin sonuna kadar kabul edilmeyecektir. Bu arada polis sirenleri duyulur: Macavity (kötü kedi Şerafettin diye düşünün) kaçmıştır. Ortalık karışır. Kavga gürültü... vs vs.

Oyunun sonunda, kabile şefi yaşlı bilge Deuteronomy, insan izleyicilere 'Kedi Bildirisini' okur, kendi farklılıklarının ve üstün niteliklerinin altını çizdikten sonra "kediler de size çok benzerler..." demeyi unutmaz.

Müzikalin unutulmaz şarkısı: MEMORY

Müzikalde Grizabella figürünün, tekrar kabileye kabul edilmek için söylediği o unutulmaz şarkı Memory şu ana kadar 150'den fazla değişik sanatçı tarafından seslendirildi. (Bu sanatçıların müzikalde rol almadılar, yanlış anlama olmasın.) Johnny Mathis, Judy Collins, the Boston Pops, Liberace vee tabii ki Barbra Streisand! Bu kadar değişik versiyon olunca, haliyle sözlerde de ufak tefek farklılıklar oluyor. Benim aşağıda sizlere sunacağım, Barbra Streisand'ın söylediği versiyondur.

İnsan hatıralarına sığınmak istediğinde, şarkılar elimizden tutar, bizi götürür oralara...

Midnight
Not a sound from the pavement
Has the moon lost her memory?
She is smiling alone

In the lamplight
The withered leaves collected at my feet
and the wind begins to moan
Memory
All alone in the moonlight
I can dream of the old days
Life was beautiful then
I remember the time
I knew what happiness was
Let the memory live again
Every street lamp seems to beat
a fatalistic warning
Someone mutters and the street lamp gutters
and soon it will be morning
Daylight,
I must wait for the sunrise
I must think of a new life
And I mustn't give in
When the dawn comes
Tonight will be a memory too
And a new day will begin
Burnt out ends of smoky days
The stale cold smell of morning
A streetlamp dies, another night is over
Another day is dawning
Touch me, it's so easy to leave me
All alone with the memory
Of my days in the sun
If you touch me
You'll understand what happiness is
Look, a new day has begun
Geceyarısı
Kaldırımda ses yok
Ay hafızasını mı kaybetti?
Tek başına gülümsüyor

Lambanın ışığında
Solmuş yapraklar ayaklarımda toplanıyor
Ve rüzgar başlıyor inlemeye
Hatıralar
Ayışığında yapayalnız
Düşleyebilirim eski günleri
Hayat ne güzeldi o zamanlar
Bırak tekrar yaşasın hatırlar
Her sokak lambası
Ölümcül bir ihtar verir gibi
Birisi söyleniyor ve sokak lambası eriyip akıyor
Ve yakında
Sabah olacak
Gün ışığı
Güneşin doğuşunu beklemeliyim
Yeni bir hayat düşünmeliyim
Ve boyun eğmemeliyim
Şafak söktüğünde
Bu gece de bir hatıra olacak
Ve yeni bir gün başlayacak
Dumanlı günlerin ucu yandı gitti
Sabahın o eşsiz soğuk kokusu
Bir sokak lambası sönüyor, bir gece daha bitti
Yeni bir günün şafağı sökmekte
Dokun bana
Çok kolay beni terketmek
Güneşli günlerdeki hatırlarımla yapayalnız
Bana dokunursan
Anlayacaksın mutluluğun ne olduğunu
Bak, yeni bir gün başladı