Tipik Fransız alaycılığından öte bir şeyler var Renaud'da. Verlaine veya Rimbaud duyarlığındaki şiirleri argo ve sokak ağzıyla yazıyor... Sonra da geleneksel Fransız şanson tarzını rock sound'uyla harmanlayıp bu şiirleri şarkılaştırıyor.

Hergele bir üslup. Hem sıcak ve sevecen hem de alaycı ve iğneleyici.. Fransız müziğine veya Fransızcaya aşina olan birinin kayıtsız kalması mümkün değil!

Herşeyle ve herkesle dalgasını geçen bu adam, en ağır laflarını Fransa ve Fransızlara koyarak müzik hayatına başlamıştı. İlk albümünde yer alan Héxagone (Altıgen) şarkısını daha yirmi iki yaşındayken yazmıştı.

(Coğrafi şeklinden ötürü Fransa harita üzerinde bir altıgene benzer. Fransızlar kendi ülkelerine "şu bizim memleket" anlamında 'Héxagone' -yani ALTIGEN- derler. Peki bunu yazmak beni ukala yapar mı?)

Şarkının sözleri için işte bu satırı TIK'lıyorsunuz.

(Türkçe tercümesi için benim uygun bir zamanımı bekleyeceksiniz. Çıkmaz ayın son Çarşambası benim için uygun görünüyor. Umarım sizin için de bir sakıncası yoktur.)

Bir gün kendisiyle karşı karşıya gelebilsek soracağım sorular da hazır:

"Kızına niye 'Lolita' adını koydun dostum? Sübyancılara nazire olsun diye mi?"

"Söyle bakalım, 'Petite' şarkısını yazarken sen biliyordun değil mi, bir gün birisi çıkıp sana bu soruları soracak?"

"Dominique seni içki içiyorsun diye terkettiyse, niye koyvermedin gitsin?"

Can sıkıcı bir gündü. Pek çok şey aksi gitmişti.

Sonra Renaud'nun 1989 Bourges konserinin CD'sini (Visage Pale Contre le Public) dinlemeye koyuldum.

      J'ai encore mal aux dents
      Mais la souffrance c'est très rassurant
      Ça n'arrive qu'aux vivants..

diyordu Renaud Cent Ans şarkısında...

(Dişlerim ağrıyor hala... Ama acı çekmek de teselli verici, çünkü acı çekmek hayatta olanların başına gelir yalnızca...)

Ah, daha geçen gün yirmi yaş dişimi çektirdim. Dişçi koltuğuna oturduğunuzda gerçekten 'hayatta' olduğunuzu hissediyorsunuz, o kadarını söyleyebilirim.

"Çok korkuyorum, Doktor... Burada bayılabilirim.." demiştim.

"Merak etmeyin, biz sizi ayıltırız!" diye cevap vermişti Sayın Doktor.

Sonra Renaud Mistral Gagnant şarkısına girdi:

      Qu'il faut aimer la vie
      Et l'aimer même si le temps est assassin
      Et emporte avec lui les rires des enfants
      Et les Mistrals Gagnants.. et les Mistral Gagnants...

(Bunun Türkçesi nasıl mı oluyor? Çıkmaz ayın son Çarşambasını bekleyemiyorsanız hiç olmazsa bir içki ısmarlasaydınız yahu...)